23 Nisan 2006 Pazar

Kan/ama Kanamama

Kanayan tarafımı susturmalıyım
Ki artık cinayetler bende sonuçlanmasın
Çünkü ve oysa ki ben
Sanki
İhtiyaç fazlası kadınlarla ayaküstü
Öpüşüyorum
İçkinliğimden üşütüp
Defolu giysiler giyinip
Ekolu sesimle kuşanıp
Kırılıp ve gerilip
Üçüncü sınıf acılarla yüzleşiyorum.

Neden sonra bu şehrin uğrak yerlerine
Hiç uğramadan geçinen
Yollu bir aşifte oluyor
Profilimde zaman.
Derken her şey tıkırında…

Acıyı içine katlayıp gözleriyle sıvılaştıran
Polisiye bir ozansam ben, buruşuk
Ve çağından kefilsiz bir bildiriyken bakışlarım
Aynasız
Bu çağın ağıdına yüzümü çeviriyorum
Kanayan tarafımı dindiremiyor talan
Deliriyorum.

Bu öfkeden oğul verip elenemem içimden
Sonra ateş de yanar
Köz göre göre
Kül olur yas’a kalırız
Çığlık da kanar
Yanarız…

Eralp Sargın

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder