Herkesin yakın çevresinde büyürken kendine örnek aldığı birileri vardır. Ergenliğe girene kadar benim kendime örnek aldığım, daha doğrusu tanıyıp da örnek almamam gerektiğini fark ettiğim isimleri çıkarttığımda geriye kalan, tek kişi Mehmet Ali abimdi.
Pek çok şeyi ondan öğrendim. Bana yıllarca hamilik yaptı. Sonra bir gün nedenini hatırlamadığım hatta ileride bir gün hatırlamak için hipnoz seansına bile girmeyi düşündüğüm bir nedenden kavga ettik. Durup dururken. Benden 3-4 yaş daha büyüktü ve o zaman fark etmesem de beni fazla da incitmemeye çalışarak dövmüştü.
Mehmet Ali abim işte o gün öldü. Bir daha ne konuştum onunla ne de tarih konuşmamızı gerektirecek bir tekerrür çıkardı karşımıza. Hiç asabi bir çocuk olmamama karşın, o gün neden saldırmıştım Mehmet Ali abime? Bilmiyorum…
Oysa o; bana Fırt koleksiyonunu vermiş, mahalle maçlarında benden iki yaş küçük kız yeğeni bile benden daha iyi futbol oynuyorken ısrarla beni oynatmış, üç tekerlikli bisikletimin önünü kaldırmayı, daha sonra da BMX’imin patlak lastiklerini tamir etmeyi öğretmişti bana.
Çocukluk idolüme olan saygımı yinede kaybetmemiştim. Ama gerçekten, neden o gün ona yumruklarımla girişmiştim…Hiiç bilmiyorum. Bana bir hipnozcu lazım!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder