29 Aralık 2010 Çarşamba

Durup Dururken..Nazım Hikmet


Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı


Durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı

Durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta,

Durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç

Durup dururken bir kurt oluyor aya karşı bahtsız, öfkeli, aç.

Durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçede, salıncakta

Durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan

Durup dururken kafamda güneşli bir duman

Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,

Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...

Nazım HİKMET

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder