6 Kasım 2006 Pazartesi

ŞANSO PANZA OLMAK

-I-

Sabahlarına sağ çıktığım sokakları önemsedim hep. Bu yüzden ayırmadım yanımdan hiç ölümcül sözlerimi. Yol kesip haraç alan çocuklara paramı kaptırmamak için yolumu değiştirmeyi daha ilkokula başladığımda öğrendim, birinin sizi bıçaklamak için ille de bir nedene ihtiyacı olmadığını orta okulda. Hiç bıçak yarası almamam biraz mucize, biraz da işimi bilmemdendir. Şık bir vücut hareketiyle sıyrıldığım belaların yüzde biri bile her hangi birinin hayatına mal olabilir.

Mülayim biriyimdir aslında. Sadece evrim geçirip derim biraz sertleşmiştir. Beni liberal ve pragmatist yapan bizzat hayatın kendisidir. Yoksa ben de rakı masalarında memleketi kurtarmayı isterdim. Daha teklifini sunmadan açmıştı kutumu Cenk Koray, bana da doğduğum istikamette yaşamak düştü…

Benim hayata gözlerimi açtığım sokaklarda, sizin oralarda eve alınmayan çocukların yaramazlıklarını törenle göğüslerine madalya diye takarlardı. Haytalık insan evriminin en önemli aşamasıydı. Pavyonda kavga çıkarıp kapı dışarı atılmayanın adam yerine konulması söz konusu bile değildi.

Bunları yapmakta çok maharetli olmadığım için, her seferinde % 10'luk barajı aşıp koalisyonlara dahil oldum. Don Kişot olamayacağımı bildiğimden kalkışmadım boyumdan büyük işlere, en büyük yalanların içinde bile doğrucu Davut oldum ama adım Davut olmadığı için inanmadı kimse bana...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder