Dünyayı değiştirmek isteyen çocuklar şiire sarılırlardı
Şiir, açık saçık giyinen ahlaka mugayyir
Taze açmış kadınlardı ve koklanmak istiyorlardı onlar
Sabahlardan akşamlara kadar, akşamlardan sabahlara
Ama onlar hala kendi gözleriyle bakıyorlardı dünyaya
Hiçbir limana bağlanmadıkları hissiyle, açıklardan
Mavnalarla taşınıyorlardı gümrüklere
Gümrük memurlarına elletip yumuşacık yerlerini
Şehre kimliksiz yabancılar olarak çıkıyorlardı
Orospuların bazıları da vergiden muaf sevişiyorlardı
Ama kimseyi bunun için suçlamamalı
Belki azıcık yani yüreğiniz el verdiğince yadırgayabilirsiniz
Ki o yetinmez sizin onaylamayan bakışlarınızla
Yanınıza sokulur ve kokusunu salar
Bedeninizi çepeçevre sarar o koku, sokulursunuz
Sonradan pişman olmamak için en baştan olursunuz
Oysa pijamalarını çıkarıp sevişmekten daha güzel ne olabilir
Bunun üstüne kafa yormanızı isterdim
Ne yazık ki ben
Artık o alıngan kırılgan yanılan çocuk değilim
Bedenimdeki deliklerin hiç yoksa yarısını kendim açtım
Ruhum hava alır sanıyordum
Birileri öyle söylemişti
Düpedüz kandırıldım
Güray ONOK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder