"Bazılarının seçme hakkı yoktur" diyordu joe, hayata öfkemi kabartıp çoğaltan bir cümle oldu bu yıllarca. Sonra, çok kısa bir dönem sızım dindi ve tekrar nüksetti. Şu anda, mantıklı sebeplere dayandırılamasa da buharlaşmış gibi görünüyor. Çok da çareli bir adam olmasam da bazen çaresizliği özlüyorum. Rol kese biçe büyüyen bir çocuk için garip karşılanmamalı. Şık bir vazgeçiş artık tamamıyla imkansız. Yinede öfkemi elden çıkaramıyorum,o kadar zengin hissetmiyorum. Benim üzerinde durduğum tepede diğerleri ne yapardı acaba deyip oyalaniyorum ve evet bu romanı artık yazacağım ve adam sandığınız o kadar kişinin ne kadar da zavallı olduğunu göreceksiniz...
Adımı doğru düzgün yazıp soyleyemeyen herkesi lanetliyorum. Geçenlerde birisi "kubilay" dedi mesela. Sırat köprüsünde ilk üç soruda diliniz tutulur inşallah...
Çok mu zalimim?..
Öyle olacağım artık...
Birazdan kış gelecek ve hiçbirimiz onu beğenmeyeceğiz yakınmakla vakit kaybedip asla adam olamayacağımızı tekrar ve tekrar ispatlayabilmek için türlü türlü aptallıklara türk usulü deyip geçiştireceğiz yetecek mi peki yalnızken yani yapa yapa yağarken üstünüze bu bol bol azıcık ciddiye alın kendinizi
Terkedilmiş siperlerde çürüyüp toprağa karışmış heveslerim hatayı nerede yapmış hatırlamıyor şimdi ellerini titreten votkanın kokusuz kederiyle uyuttuğu küçük kız kadar mutlu olamayacak asla bunu al ışte bunu al yanına ve götür sana bundan fayda var bana biraz zarar ver bırakalım zamana karışsın her bir söz tarih bizi picler diye anacak nasıl olsa ne alemi var yalakalığın
