Esnaf lokantalarına yakışan bir yanım var. Kolay kolay kimseye göstermem…
Günün siftahını yapınca yüzüme yerleştirdiğim içten bir gülücük, kazasız belasız geçen bir günün ardından dükkanı kapatmanın huzurlu ağırlığı; kapının önünde kediler, kasanın yanında kuş besleyen, sokağa çıkarken bastonunu ve şapkasını mutlaka yanına alan, mahallenin demirbaşı bir beden…
Biraz babama, biraz dedeme benzeyen…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder