Sevdiğim kadınların resimlerini yapmaya başladım. Öyle beceriksizce... Bir aprantinin küstahlığıyla asıldım gemlere. Eskiden, çok eskiden ressam olmak istemiştim. Kanımda Livornolu bir dahi. Hiç anlamıyordum figür, boya, karakalem vs. Hiç anlamıyordum da dilinden o orospunun, göğsüne uzanmak bana huzur veriyordu. Belki sizin dilinizde ' Dehşete Kapılmak' da olabilir o duygunun adı. İlgilenmiyorum...
Sevildiğim kadınları bir kenara ayırıyorum. Arkeologlar henüz tam bir dizin oluşturamadılar... Yalvardığım kadınları bir kenara ayırıyorum. Çünkü sesim, yalvaran sesim evrende bir yerlerde dolaşıyordur hala...
- Sen hiç yalvardın mı?
- Defalarca...
- Ben de...
- Ne gereksizmiş değil mi?
- Bilmem... Çoktan unutulup gitmiştir zaten!
- Ya da farkına bile varılmamıştır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder