Ben buraya daha önce de gelmiştim. Üstelik kellemi giyotine çoktan koymuşlardı. Şimdilerde unuttuğum, o zamanlar tüm umudum, susmaktı. Yıllarca kekeme gezdim bu yüzden. Yani kellemi o günden buraya getiren, kırık dökük birkaç cümleydi yalnızca. Şimdilerde epey gevezeyim. Romalıların önüne İsa diye atsalar; ne çarmıh dokunur bana, ne çingene çivileri, ne Yahuda. “Size söyleyeceklerim var” diye başlarım söze…Hayır! Ben bir büyücü değilim. Yoktur göğe buharlaşan kelimelerimden başka hiçbir şeyim. Yaşantım olan benden geriye kalandır yalnızca. Yani, olsa olsa birkaç itham. Ki muhtemelen haddini fazlasıyla aşan.
Aslında trenlere binmeliydim. Buraya hiç gelmemeliydim. Bu, sizin yararınıza olurdu. Ama dünya artık o dünya değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder