Uğur Arslan - Yağmur Şiiri - Sesli Şiir Dinle

Nurullah Genç Yağmur Şiiri

Uğur Arslan'ın Sesinden

Sesli Şiir Dinle

Yağmur

Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur 

Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından 

Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur 

Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından 

Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat 

En müstesna doğuşa hamiledir kainat 

Yıllardır boz bulanık suları yudumladım 

Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları 

Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım 

Hasretin alev alev içime bir an düştü 

Değişti hayel köşküm, gözümde viran düştü 

Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde 

Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü 

İhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi'nin 

Gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla 

Mehtabını düşlerken o mühür sahibinin 

Sarsılır Ebu Kubeys kovulmuş feryatlarla 

Evlerin arasına dikilir yesil bayrak 

Yeryüzü avaredir, yapayalnız ve kurak 

Zaman, ayaklarımda tükendi adım adım 

Heyûla, bir ağ gibi ördü rüyalarımı 

Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydim 

Yağmur, gülsenimize sensiz, baldiran düştü 

Düşmanlik içimizde; dostluklar yaban düştü 

Yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe 

Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü 

Bir güzide mektuptur, çağlarin ötesinden 

Ulaşır intizarın yaldızlı sabahına 

Yayılır o en büyük mustu, pazartesinden 

Beyazlik dokunmuştur gecenin siyahina 

Susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin 

Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin 

Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım 

Bir cezir yaşadım ki, yaşanmamiş, mazide 

Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydim 

Sensiz, kaldırımlara nice güzel can düştü 

Yarılan göğsümüzden umutlar bican düştü 

Yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin 

En son, avucumuzdan inci ve mercan düştü 

Melekler sağnak sağnak gülümser maveradan 

Gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar 

Mutluluk nağmeleri işitirler Hiradan 

Bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar 

Bir bebeğin secdeye uzanırken elleri 

Paramparça, ateşler sahinin hayalleri 

Keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım 

O mücella çehreni izleseydim ebedi 

Sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım 

Sarardı yeşil yaprak; dal koptu; fidan düştü 

Baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü 

Katil sinekler deldi hicabın perdesini 

İstiklal boşluğunda arılar nadan düştü 

Dolaşan ben olsaydım Save'nin damarında 

Tablosunu yapardim yıkılan her kulenin 

Ebedi aşka giden esrarlı yollarında 

Senden bir kıvılcımın, süreyya bir şulenin 

Tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü 

On asırlık ocağın savururdum külünü 

Bazen kendine aşık deli bir fırtınaydım 

Fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak 

Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım 

Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü 

Mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü 

Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara 

Bir bela tünelinde ağır imtihan düştü 

Badiye yaylasında koklasaydım izini 

Kefenimi biçseydi Ebva'da esen rüzgar 

Seninle yıkasaydım acılar dehlizini 

Ne kaderi suçlamak kalırdı ne intihar 

Üstüne pırıl pırıl damladığın bir kaya 

Bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya 

Suskunluğa dönüştü sokaklarda feryadım 

Tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu 

Bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım 

Haritanın en beyaz noktasına kan düştü 

Kırıldı adaletin kılıcı; kalkan düştü 

Mahkumlar yargılıyor; hakimler mahkum şimdi 

Hakların temeline sanki bir volkan düştü 

Firakınla kavrulur çölde kum taneleri 

Ahuların içinde sevdan akkor gibidir 

Erdemin, bereketin doldurur haneleri 

Sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir 

Şemsiyesi altında yürürsün bulutların 

Sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatların 

Devlerin esrarını aynalara sorsaydım 

Çözülürdü zihnimde buzlanmış düşünceler 

Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım 

Sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü 

İlkin karardı yollar, sonra heyelan düştü 

Güvenilen dağlara kar yağdi birer birer 

Sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü 

Yağmur, duysam içimin göklerinden sesini 

Yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir 

Yıldırımlar parçalar çirkefin gövdesini 

Sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir 

Yağmur, bir gün kurtulup çağın kundaklarından 

Alsam, ölümsüzlüğü billur dudaklarından 

Madeni arzuların ardında seyre daldım 

Küflü bir manzaranın çürüyen güllerini 

Senin için görülen bir düş de ben olsaydim 

Şehirler kabus dolu; köylere duman düştü 

Tersine döndü her şey sanki; asuman düştü 

Kırık bir kayık kaldı elimizde, hayali 

Hazindir ki; dertleri asmaya umman düştü 

Ayrılığın bağrımda büyüyen bir yaradır 

Seni hissetmeyen kalp, kapısız zindan olur 

Sensiz doğrular eğri; beyaz bile karadır 

Sesini duymayanlar girdabında boğulur 

Ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin 

Şaşkınlığa açılır gözleri, görmeyenin 

Saatlerin ardında hep kendimi aradim 

Bir melal zincirine takıldı parmaklarım 

Yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım 

Sensiz, ufuklarıma yalancı bir tan düştü 

Sensiz kıtalar boyu uzayan vatan düştü 

Bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül 

Yüzyıllardır dorukta bekleyen sultan düştü 

Ay gibisin; güneşler parlıyor gözlerinde 

Senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay 

Her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde 

Sümeyra'yı arıyor her damlada bir saray 

Tohumlar ve iklimler senindir; mevsim senin 

Mekanın fırçasında solmayan resim senin 

Yağmur, birgün elimi ellerinde bulsaydım 

Güzellik şahikası gülümserdi yüzüme 

Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım 

Tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryan düştü 

Toplumun gündemine koyu bir isyan düştü 

İniltiler geliyor doğudan ve batıdan 

Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü 

Islaklığı sanadır ahımın, efgahımın 

İçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler 

Sendendir eskimeyen cevheri efkarımın 

Nazarın ok misali karanlıkları deler 

Bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin 

Renkleri birbirinden ayıran mihenk senin 

Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım 

Kapanıyor yüzüme aralanan kapılar 

Sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım 

Yağmur, sayrılığıma seninle derman düştü 

Beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü 

Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün 

Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü 

Nefsinle yeniden çizilecek desenler 

Çehreler yepyeni bir degişim geçirecek 

Aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler 

Anneler çocuklara hep seni içirecek 

Yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin 

Sana mü'mindir sema; sana muhtaçtır zemin 

Damar damar seninle, hep seninle dolsaydım 

Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın 

Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım 

Kardeşler arasında heyhat, su-i zan düştü 

Zedelendi sağduyu; körleşen iz'an düştü 

Şarrkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın 

İnsanlık bahçemize sensizlik hazan düştü 

Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım 

Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım 

Dokunduğun küçük bir nakiş da ben olsaydım 

Sana sırılsıklam bir bakiş da ben olsaydım 

Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım 

Bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım 

Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım 

Senin için görülen bir düş de ben olsaydım 

Yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım 

Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım 

Sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım 

Damar damar seninle, hep seninle dolsaydım 

Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın 

Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım

Nurullah Genç

Sesli Şiir Vakti