Seni beklerken içime doluşunu izledim hayatın. Yanılgılarım birer ikişer patlayan balonlardı ve balolara hiç çağrılmadım. Küf tutsun diye yağmura bıraktım gençliğimi. Tanınmasın istedim, bilinmesin istedim değeri. Gerçekleşmeyecek hayaller sandım dudaklarından dudaklarıma dökülen mucizeleri.
Kışları neden öylesine sadakatle seviyordum?.. Karı ve kapanan yolları... Dışımdaki tenhalığı kader mi sanıyordum?.. En eğlenceli hastalığımdı cevaplara sorular aramak. En çok bunun için karıştıyordum kitapları. Masalları da böyle buldum, tüm mutluluklarım gibi hasbelkader...
Seni ararken sona erdireceğimi sanıyordum kendimi. Seni bulunca, seninle... Sonları ne çok seviyoruz ahh!.. Masallar bile öğretemiyor demek ki bazı şeyleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder