Bir yerlere bağlı hissedip durdum kendimi. Hayallerimi, çaresizliklerimi bağlayan o kadar çok şey vardı ki… Hiçbiri umrumda değildi de, hayatımı, şöyle baştan ayağa değiştirmeye üşeniyordum. Alışık olduğum su birikintilerini okyanuslara yeğliyordum. Kalırsam, zaman beni haklı çıkaracaktı. Gidecek yerim olmadığına göre, bundan başka avuntum da olamazdı.
Aslında herkesten daha yoksuldum. Neden gitmediğimi sorup durdular bana, gitmek diye bir seçeneği olmayanlar. ‘Gidebileceğimi bildiğim için’ dedim.
Böyle tiryakisi olmuştum sigaranın ve böyle, tiryakisi oldum…
Sayılı gün geçip gidecek ve bırakıp tiryakiliklerimi, bağlayıp gözlerimi, koşmaya başlayacağım…
Neden mi?
Düşmeyeceğimi biliyorum çünkü…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder